دلبستگی موضوعی در حوزه روانشناسی رشد است. احتمالاً مشاهده کرده اید که نوزادان چگونه با مادرشان ارتباط برقرار می کنند. شاید یک بار به شما نوزادی داده شده که در آغوش خود نگه دارید و کودک بلافاصله شروع به گریه کرده است. به خوبی شناخته شده است که نوزادان معمولاً توسط والدین خود به جای غریبه ها به بهترین شکل تسلی می یابند. این دقیقا همان چیزی است که رشته دلبستگی در روانشناسی مطالعه می کند. بیایید در مورد آن یاد بگیریم.
ویژگی های دلبستگی در روانشناسی
روانشناسی رشد شاخه ای از روانشناسی است که به بررسی رشد و تغییرات افراد در طول زندگی می پردازد. این مطالعه رفتارها، احساسات و فرآیندهای فکری را بررسی می‌کند تا بفهمد چگونه و چرا در طول زمان رشد می‌کنند.
بیشتر رشد ما در مراحل اولیه زندگی ما اتفاق می افتد. به همین دلیل، تمرکز روانشناسی رشد اغلب بر دوران کودکی و نوجوانی است. یکی از جنبه های مهم چنین مراحل زندگی، مطالعه رفتار دلبستگی است.
دلبستگی به پیوند احساسی نسبت به شخص دیگر اشاره دارد. این پیوند احساس امنیت و نزدیکی را ایجاد می کند. در روابط نوزاد و والدین، دلبستگی یک پیوند عاطفی دو طرفه است که هر دو نفر در آن مشارکت دارند. تعاملات متقابل باعث تقویت دلبستگی بین نوزاد و والدینش می شود.
واژه متقابل کلید این تعریف است. تعامل متقابل به این ایده اشاره دارد که هم نوزاد و هم مراقب به شیوه ای معنادار به یکدیگر پاسخ می دهند و از چنین رابطه ای سود می برند.
روانشناس جان باولبی (1969) دلبستگی را اینگونه تعریف کرد:
پیوند روانی پایدار بین انسان ها.
مطابق با تعریف دلبستگی، تحقیقات نشان داده است که نوزادان می توانند به چهره های مختلف مانند والدین و مراقبان اولیه دلبستگی ایجاد کنند.
تئوری دلبستگی
پس از سالها کاوش و تحقیق در مورد دلبستگی، روانشناسان دانش کاملی در مورد چگونگی ایجاد و بروز دلبستگی به دست آورده اند.
لورنز (1935) نظریه چاپ را ارائه کرد که هنوز هم استفاده می شود. لورنز یک مطالعه حیوانی با غازها انجام داد. او تخم ها را قبل از اینکه از تخم بیرون بیایند تقسیم کرد. اولین چیزی که نیمی از غازهای تازه متولد شده دیدند لورنز بود، در حالی که نیمی دیگر غازهای مادرشان را دیدند. پس از مدتی، لورنز تمام جوجه ها را کنار هم گذاشت و آزمایش کرد که آیا آنها غازهای مادر را دنبال می کنند یا نه. نتایج نشان داد که جوجه ها بر اساس آنچه که پس از تولد دیده بودند، خود را تقسیم می کنند.
بر اساس این مطالعه، لورنز (1935) تئوری حک را توسعه داد که بر اساس آن غازها یک دوره بحرانی 12-17 ساعت پس از جوجه ریزی برای ایجاد پیوندهای عاطفی دارند. غازها همیشه شخص یا حیوانی را که در چنین دوره ای در معرض آن قرار گرفته اند دنبال می کنند. فرآیند ایجاد چنین پیوندهایی در حیوانات، چاپ نامیده می شود.
تئوری نشان می دهد که دلبستگی به طور طبیعی قبل از رشد بیولوژیکی رخ می دهد و ژنتیک در آن نقش دارد.
سایر مطالعات حیوانی به درک ما از دلبستگی کمک زیادی کرده است. هارلو (1958) دلبستگی و پیوند را در میمون های رزوس بررسی کرد. در این مطالعه، هارلو (1958) 16 میمون داشت که توسط مادر بیولوژیکی خود بزرگ نشده بودند. این میمون ها از میمون های دیگر جدا شده و در کنار یک عروسک میمونی از پارچه قرار گرفتند.
در طول مرحله آزمایشی، بچه میمون‌ها وقتی می‌ترسیدند از میمون پارچه‌ای آرامش می‌گرفتند و آن را در آغوش می‌گرفتند. بعداً در دوران رشد خود، زمانی که میمون‌ها بالغ شدند، ناهنجاری‌های مختلفی از جمله تمایلات تهاجمی به میمون‌های دیگر، مشکلات جفت‌گیری و ناتوانی در پیوند موفقیت‌آمیز با فرزندان خود را نشان دادند.
از این مطالعه، هارلو به این نتیجه رسید که محرومیت مادر در سنین پایین پیامدهای مادام العمر دارد.
محرومیت اصطلاح روانشناختی است که برای اشاره به حذف یا در دسترس نبودن چیزی است که مورد نیاز است.
اخلاق این مطالعه به دلیل رنجی که میمون ها هم در مرحله جدایی و هم بعدا در بزرگسالی متحمل شدند زیر سوال رفت.
در مورد 3 باور مخرب درباره اختلال شخصیت بدانید.
اختلال دلبستگی
همانطور که از مطالعه هارلو (1958) آموختیم، فقدان دلبستگی می تواند منجر به مشکلات در زندگی بعدی شود. با بررسی بیشتر این موضوع، روانشناسان طیفی از اختلالات را شناسایی کرده اند که از سبک های دلبستگی ضعیف ناشی می شوند.
اصطلاح اختلال دلبستگی نام گسترده ای برای گروهی از اختلالات خلقی، رفتاری و اجتماعی است که به نظر می رسد در دوران کودکی به دلیل سبک های دلبستگی ضعیف سرچشمه می گیرند.
راتر در سال 1998 کودکان رومانیایی را که در یتیم بزرگ شده بودند مطالعه کرد. کودکانی که در این مطالعه شرکت کردند، قبل از 6 ماهگی، 2 سالگی یا 4 سالگی توسط خانواده های انگلیسی به فرزندی پذیرفته شدند.