دیوید باس و همکارانش (1990) در یک مطالعه پیشگامانه در مورد روانشناسی ویژگی هایی که افراد در همسران طولانی مدت میل دارند، چیزی را یافتند که وقتی به آن فکر می کنید، بسیار عمیق است. در میان 37 فرهنگ (از 33 ملت مختلف) و در هر دو جنس مذکر و زن، عشق متقابل به عنوان یک ویژگی مطلوب در شریک زندگی ظاهر شد.
در مورد ایجاد فضا برای خود راه حل احساس خستگی و افسردگی نیز بخوانید.
تحقیقات زیادی در مورد تفاوت های روانشناسی جفت گیری در بین جنس ها انجام شده است. با این حال، این یک یافته ساده در مورد تفاوت ها نیست. علاوه بر این، به طور کلی، در نمونه ای از نزدیک به 10000 جوان بزرگسال از تمام گوشه های جهان، به عنوان منحصر به فرد ترین ویژگی در یک همسر طولانی مدت رتبه بندی شد. ظاهر، پول، قدرت – همه عقب تر از عشق متقابل قرار می گیرند.
همانطور که در مورد اکثر کارهای باس صادق است، در مقاله او از یک دید تکاملی برای کمک به درک یافته های تحقیق استفاده شده است. بنابراین، می توانیم این سوال را بپرسیم که چرا عشق متقابل در روند جفت گیری بسیار مهم است. چگونه انتخاب همسر بر اساس معیار عشق متقابل، به نوعی سازگارانه است؟
آیا استعداد تضمینی برای موفقیت است؟
عشق یک احساس است – و واقعی است
پیوند زوجی، همانطور که در روابط صمیمانه طولانی مدت انسان یافت می شود، یکی از ویژگی های جهان های اجتماعی تنها کسری از اشکال حیات روی زمین است (Geher، 2014). یکی از ویژگی‌های اصلی گونه‌هایی که جفت پیوند یافت می‌شود به سطوح سرمایه‌گذاری مورد نیاز والدین مربوط می‌شود. به طور خلاصه، گونه‌هایی که جوان‌های آلتری دارند – به عبارت دیگر، گونه‌هایی که جوان‌ها برای زنده ماندن و رشد به مراقبت‌های ویژه والدین نیاز دارند – اغلب هنگام جفت‌گیری، پیوندهای جفتی را نشان می‌دهند.
بسیاری از گونه های پرندگان نسبتاً آلتریسیته هستند (به عنوان مثال، رابین های آمریکای شمالی) – بنابراین تعجب آور نیست که بسیاری از گونه های پرندگان نیز پیوند جفتی را نشان می دهند. آنها برای مدت طولانی جفت انتخاب می کنند. به طور کلی، گونه هایی که در آنها جوانان برای بقا نیاز چندانی به فرزندپروری ندارند، پیوندهای جفتی را نشان نمی دهند.
بنابراین به نظر می‌رسد که پیوند جفتی – که به وضوح انواع معانی مرتبط با عشق را دارد – به موضوع از نظر تکاملی حیاتی سرمایه‌گذاری والدین مربوط می‌شود.
هلن فیشر (1993) در خلاصه ای پیشگامانه از ادبیات علمی در مورد عشق، یک مورد بسیار قوی را بیان کرد که عشق در واقع بخش مهمی از تجربه تکامل یافته بشر است و بر اساس معیارهای مختلف، یک چیز واقعی است. آسودو و همکاران، 2012 را ببینید). به نظر می‌رسد که عشق چسب احساسی است – مرتبط با انواع پدیده‌های فیزیولوژیکی، مانند ترشح هورمون اکسی توسین – که زوج‌ها را در گونه‌ای مانند ما – که با سطوح بالای سرمایه‌گذاری والدین مشخص می‌شود- در کنار هم نگه می‌دارد.
این واقعیت که عشق متقابل توسط مردم از تمام گوشه و کنار جهان از اهمیت بالایی برخوردار بود، بیانگر ماهیت جهانی، واقعی و تکامل یافته پدیده ای است که ما آن را به سادگی عشق می نامیم.
در مورد نحوه مقابله با شکست در چالش ها نیز بیشتر بدانید.
وقتی عشق یک طرفه است، مشکلی وجود دارد
همه اینها گفته شد، آنچه در این موضوع مورد توجه خاص است به این واقعیت مربوط می‌شود که ویژگی‌ای که در مطالعه مشهور باس و همکاران (1990) بسیار رتبه‌بندی شده بود، خود عشق نبود. در عوض، این عشق متقابل بود که در فرآیند جفت گیری بسیار مهم بود.
به ارتباط این واقعیت فکر کنید. به یک معنا، زوج ها را می توان به یکی از سه دسته تقسیم کرد که به شرح زیر است:
- هر دوی آنها به وضوح عاشق یکدیگر هستند.
- آنها به وضوح خارج از عشق به یکدیگر هستند.
- یکی از اعضای این زوج عاشق است در حالی که دیگری به هر دلیلی عاشق نیست.
دیدن اینکه چگونه زوجی که در آن عشق واقعی متقابل وجود دارد، نسبت به هر یک از انواع دیگر زوج هایی که در اینجا توضیح داده شده است، بسیار دشوار نیست. در روابط واقعاً عاشقانه متقابل، اعضای زوج:
- در یک صفحه ذهنی با یکدیگر هستند
- واقعاً افکار، اعمال و احساسات طرف مقابل را می بینند و برای آنها ارزش قائل می شوند
- واقعاً به رفاه دیگری اهمیت می دهد
- قادر به الگوبرداری از عشق، اعتماد و مهربانی برای کودکان و دیگرانی هستند که در یک جامعه با آنها نزدیک هستند
- به یکدیگر اعتماد می کنند
- یکدیگر را می بخشند
- می خواهند با یکدیگر باشند
- گذراندن وقت با یکدیگر را به عنوان هدیه ای که باید گرامی بدارند می بینند
همچنین در مورد رابطه سمی نیز بیشتر بدانید.