آشنایی با انواع خواب

اگرچه تحقیقات درباره خواب نشان می‌دهد که بسیار پیچیده‌تر است، سطوح هوشیاری را می‌توان در سه جزء در نظر گرفت: خودآگاه، پیش‌آگاه، ناخودآگاه، همانطور که در ابتدا توسط زیگموند فروید تعریف شد.حالت آگاهانه آگاهی به عنوان آگاه بودن و پاسخگویی به محیط اطراف (بیداری) طبقه بندی می شود. ضمیر ناخودآگاه متشکل از افکاری است که در حال حاضر خارج از آگاهی هشیار هستند، اما برای یادآوری در دسترس هستند و قادر به آگاه شدن هستند (فروید و استراچی، 1984). ناخودآگاه با ناتوانی در پاسخگویی به محرک های بیرونی، عدم آگاهی از خود و محیط، و هیچ شواهدی از درک یا بیان زبان مشخص می شود – این حالت عدم پاسخگویی است (Massimini et al., 2009). مثلاً یک فرد خوابیده در حالت بیهوشی است. همچنین فردی که در کما است یا فردی که غش کرده است. با این حال، تفاوت این است که اگر محرک به اندازه کافی قوی باشد (مثلاً تکان دادن فرد، تابش نور روشن یا ایجاد صدای بلند) می‌توان فرد خوابیده را برانگیخت. پس از بیدار شدن، اکنون به حالت هوشیاری بازگشته اید و از محیط اطراف خود آگاه هستید.

برون گرایی چیست؟

ریتم شبانه روزی

اما بدن ما چگونه می داند که چه زمانی بین این حالت های خوابیدن و بیداری به عقب و جلو برود؟ خوشبختانه، همه ما یک ساعت داخلی داریم که به ما می گوید چه زمانی این کار را انجام دهیم. ریتم شبانه روزی، ساعت 24 ساعته ما، به عنوان چرخه خواب/بیداری ما عمل می کند. این ساعت بدن در هسته سوپراکیاسماتیک (SCN)، یک جفت گروه متمایز از سلول ها واقع در هیپوتالاموس قرار دارد (دوبوکوویچ، 2007). با دریافت اطلاعات در مورد نور ورودی از چشم، تولید ملاتونین، هورمونی که باعث خواب آلودگی شما می شود، کنترل می کند (دوبوکوویچ، 2007). وقتی نور کمتری وجود دارد (مانند شب)، SCN به مغز می‌گوید ملاتونین بیشتری بسازد تا خواب‌آلود شوید و بتوانید بخوابید. پس از یک استراحت شبانه، سطح ملاتونین کاهش می یابد و شما در طول روز بیدار خواهید بود.

خواب REM و Non-REM

خواب به طور سنتی به دو دسته تقسیم می شود: حرکت غیر سریع چشم (NREM) و حرکت سریع چشم (REM).

خواب غیر REM

خواب غیر REM با کاهش فعالیت فیزیولوژیکی مشخص می شود زیرا عملکردهای بدن کاهش می یابد. سه مرحله خوابیدن غیر REM وجود دارد که معمولاً به آنها N1، N2 و N3 می گویند. هر مرحله با ویژگی های منحصر به فردی مشخص می شود و از نظر عمق خواب یا درجه قطع ارتباط حسی و حرکتی با سایر مراحل متفاوت است. در طول خواب غیر REM، فعالیت الکتریکی در مغز کند می شود، ترشح هورمون رشد رخ می دهد و در فعالیت ماهیچه ای، ضربان قلب، تنفس و مصرف اکسیژن کاهش می یابد (Purves et al., 2001). خواب غیر REM توسط بسیاری از ساختارهای مغز، به ویژه تالاموس و قشر مغز تنظیم می شود (De Andrés, Garzón, & Reinoso-Suárez, 2011).

خواب REM

از سوی دیگر، خواب REM با فعالیت شدید مغز مشخص می شود و دوره خواب بسیار فعال تر از غیر REM است. این مرحله به شدت توسط ساقه مغز تنظیم می شود (مک کارلی و همکاران، 1995)، که منطقه ای از مغز است که مغز را با نخاع متصل می کند. از مغز میانی، بصل النخاع و پونز تشکیل شده است. خواب REM پس از عبور مغز از مراحل یک، دو و سه اتفاق می‌افتد و معمولاً هر 90 دقیقه یک بار رخ می‌دهد (مک کارلی و همکاران، 1995). در طول خواب REM، فعالیت مغز افزایش می یابد، ماهیچه های ارادی مهار می شوند و حرکات سریع چشم و رویاها رخ می دهد (مک کارلی و همکاران، 1995). بخش بعدی به جزئیات بیشتری در مورد خواب REM و همچنین ویژگی های مراحل خاص خواب غیر REM می پردازد. در سال 1957، ویلیام دیمنت، همراه با ناتانیل کلیتمن، مقاله انقلابی دیگری را منتشر کردند که در آن مراحل خواب خاصی را مورد بحث قرار داد که با هم چرخه درونی را تشکیل می‌دهند که هر شب ما می‌خوابیم (Dement & Kleitman, 1957).